داستانک

داستانک

پدر عصبانی در اورژانس

پس از رسیدن یک تماس تلفنی برای یک عمل جراحی اورژانسی، پزشک با عجله راهی بیمارستان شد. او پس از اینکه جواب تلفن را داد، بلافاصله لباسهایش را عوض کرد و مستقیم وارد بخش جراحی شد. او پدر پسر را دید که در راهرو می رفت و می آمد و منتظر دکتر بود. به محض دیدن دکتر، پدر داد زد: «چرا اینقدر طول کشید تا بیایی؟ مگر نمیدانی زندگی پسر من در خطر است؟ مگر تو احساس مسئولیت نداری؟»

پزشک لبخندی زد و گفت: «متأسفم، من در بیمارستان نبودم و پس از دریافت تماس تلفنی، هرچه سریعتر خودم را رساندم و اکنون، امیدوارم شما آرام باشید تا من بتوانم کارم را انجام دهم.»

پدر با عصبانیت گفت: «آرام باشم؟! اگر پسر خودت همین حالا توی همین اتاق بود آیا تو می توانستی آرام بگیری؟ اگر پسر خودت همین حالا می مرد چکار می کردی؟»

پزشک دوباره لبخندی زد و پاسخ داد: «من جوابی را که در کتاب مقدس انجیل گفته شده می گویم؛ از خاک آمده ایم و به خاک باز می گردیم. شفادهنده یکی از اسمهای خداوند است. پزشک نمی تواند عمر را افزایش دهد. برو و برای پسرت از خدا شفاعت بخواه. ما بهترین کارمان را انجام می دهیم به لطف و منت خدا.»

پدر زمزمه کرد: «نصیحت کردن دیگران وقتی خودمان در شرایط آنان نیستیم آسان است.»

عمل جراحی چند ساعت طول کشید و بعد پزشک از اتاق عمل با خوشحالی بیرون آمد و گفت: «خدا را شکر! پسر شما نجات پیدا کرد.» و بدون اینکه منتظر جواب پدر شود، با عجله و در حالیکه بیمارستان را ترک می کرد گفت: «اگر شما سؤالی دارید، از پرستار بپرسید.»

پدر با دیدن پرستاری که چند لحظه پس از ترک پزشک دید گفت: «چرا او اینقدر متکبر است؟ نمی توانست چند دقیقه صبر کند تا من در مورد وضعیت پسرم ازش سؤال کنم؟»

پرستار درحالیکه اشک از چشمانش جاری بود پاسخ داد: «پسرش دیروز در یک حادثه ی رانندگی مرد. وقتی ما با او برای عمل جراحی پسر تو تماس گرفتیم، او در مراسم تدفین بود و اکنون که او جان پسر تو را نجات داد با عجله اینجا را ترک کرد تا مراسم خاکسپاری پسرش را به اتمام برساند.»

هرگز زود کسی را قضاوت نکنید چون شما نمی دانید زندگی آنان چگونه است و چه بر آنان می گذرد یا آنان در چه شرایطی هستند

به امید خدای مهربون

عشق

حاج حواجه غوث الدین احراری

مرگ عالم ، مرگ عالم است

می چکد خون از بصر اندر فراق خواجه ام

از برای رحلـــــــــت آن عالـــــم فرزانه ام

دل دگر شوقی ندارد در خمـــوش نـور او

بر گرفت چرخ فلک انـــوار هر کاشانه ام

از مناره صــوت زیبایش دگر ناید به گوش

مرغ خوش الحان پرید از باغ و بام خانه ام

اسداله تعالی رودی

خطیب فقیه و متقی و عالم ربانی مولانا حاج خواجه غوث الدین احراری پس از 78سال زندگی عالمانه و عارفانه و بعد از 40سال خطابت زاهدانه روز چهارشنبه 30 شهریور 90 به دیدار دوست شتافتند .پیکر مطهر ایشان روز پنجشنبه توسط هزاران نفر مشتاق از مشهد به خواف منتقل شد و در روز جمعه بعد از نماز جمعه و جنازه با شکوه و احترام هرچه بیش تر تشییع و در جوار اجداد بزرگوارشان در دامنه خواجه یار تدفین شد.مراسم ترحیم این عالم ربانی با شکوه وصف نشدنی و با حضور اقشار مختلف مردم اعم از مسئولین و علمای معظم و افراد پیر و جوان از اقصی نقاط کشور اسلامی ایران در مصلی بزرگ خواف برگزار گردید.قابل ذکر است امر خطیر خطابت با ابلاغ رسمی مسئولین استانی و کشوری به یادگار عزیز و مهربان ایشان جناب مولانا خواجه صدرالدین احراری واگذار و عبای فضیلت بر دوش ایشان انداخته شد .

 

خواجه محی الدین احراری

مرحوم حاجی خواجه محی الدین احراری ، از روحانیون برجسته و مشهور خواف می باشند ، که در سال 1274 در خانواده‏ی روحانی ، در خواف متولد گردیده ، تحصیلات مقدماتی را نزد پدربزرگوار خود خواجه عبدالقادر فرا گرفته ، برای ادامه تحصیلات و کسب علوم شرعی عازم افغانستان شدند . مدت چهار سال در غوریان به فراگیری علوم اسلامی و معارف قرآنی پرداختند سپس برای ادامه تحصیلات راهی هرات شدند و به مدت هشت سال به تکمیل علوم اسلامی و شرعی مشغول گردیدند . بعد از پایان تحصیلات علوم متداوله به موطن اصلی خود خواف مراجعه و در گسترش  علو م  دینی و  نشرفرهنگ قرآ نی بخصوص تا سیس حوزه علمیه احناف خواف با همکاری مرحوم حاجی مولانا خواجه شمس الدین مطهری وعلمای دیگر آن زمان کوشش بسیاری نمودند . از طرفی چون به‏عنوان یک فرد روحانی ، دارای نفوذ اجتماعی در میان اقشار مختلف مردم بودند ، بسیاری از مسایل و مشکلات خانوادگی ، اجتماعی ، قضایی و سیاسی و مذهبی مردم منطقه را حل و فصل می نمودند ، تا این‏که در سال 1350 شمسی دار فانی را وداع گفته و اکنون آرامگاه ایشان در مزار خواجه یار می باشد .